Promesa

[Visto: 5530 veces]

Publico aquí lo que presentara yo como parcial para el curso de Lingüística general. Espero os guste y que, de alguna forma, puedan zurcir más o menos como lo pensé en la promesa de esta “caja” cuyo nombre es ” Tutmonda Pordo”. Este comentario no tiene mucho que ver con el tema en sí en mi blog; empero, considero capital presentarlo, pues es clave en el entendimiento de mi yo como bloguero. He aquí mi comentario:

En El objeto del siglo, Wajcman presenta la postura freudiana acerca de la función del arte. Según el autor, para Freud esta sería el tapón, como consuelo para el sacrificio consentido por los individuos. De esta manera, infiere lo que podría ser la postura lacaniana acerca de la función del arte, concluyendo así que sería el agujero. Por consiguiente, existiría un arte que tapa, según Freud, y un arte que agujerea, según Lacan. El objetivo de esta “caja”, o mejor dicho promesa, es intentar armar un comentario con respecto a lo mencionado en el libro anteriormente citado, dando al mismo tiempo mi punto de vista, el cual irá más por el camino de un arte general que agujerea y tapa.

A mi parecer, es interesante lo postulado por Freud para la función del arte, tomándola así como un tapón, el cual de cierta forma rellena aquello que falta. Esto me recuerda mucho lo que se veía en la clase con respecto al objeto del deseo. Siempre va a quedar algo que no es satisfecho del todo y es, de alguna forma, lo que me parece podría satisfacer el arte al mostrarnos algo, puesto que para ser un arte en sí misma, debe, de alguna forma, no prometer significados y sí prometer ser más de lo que es. Este ser más de lo que es podría interpretarse como aquello que satisfaga la necesidad del individuo y de alguna forma lo relacione con su vida propia y devenga en esta suerte de tapón cognitivo. Es extraño a mi parecer, al mismo tiempo, lo postulado por Freud, visto que pareciese que faltase algo en el ensamble del argumento, por lo que se espera que el lector me esté siguiendo bien y zurza como mejor le parezca mi exégesis. Creo que lo que le falta al pensamiento freudiano es explicar el porqué de la aparición de ese tapón. No nos dice nunca Freud por qué de cierta forma una obra de arte particular se vuelve la solución a una carencia, mímesis del fantasma o el recordar de juegos de la infancia y niñez; por el contrario, solo nos expone una consecuencia.

Es quizás importante aquí mencionar a Lacan, puesto que, según lo expuesto por Wajcman, la función del arte para este sería el de agujerear. Este agujero es pues el causante de aquella falta. Puedo inferir que la obra de arte en sí misma, al producir determinado impacto en el espectador (lo que yo llamaré contacto), genera el reavivar o crear un agujero en el individuo. Es así que cuando se produce el contacto, en el espectador automáticamente se abriría este agujero, el cual solo se cerraría con un tapón al haber dado, de cierta forma, una interpretación a la obra.

Antes de continuar con mi “promesa”, quisiera tomar como ejemplo una ilustración de El Principito, frente a la cual fui espectador y seguramente muchos otros lo fueron; sin embargo, lo interesante de este pequeño dibujo es que no solo el lector se transforma en espectador, sino también ciertos personajes secundarios se transforman en espectadores, lo cual hace del contacto más fructífero. La imagen es la siguiente:

Serpiente-El Principito

Muchos podrían argumentar que quizás el dibujo no es una obra de arte; empero, como expliqué anteriormente, una obra de arte es aquella que no promete significados, sino ser más de lo que es. Por consiguiente, me parece que no hay mejor ejemplo que este para ilustrar mi interpretación.

El “principito” nos explica aquí que dibujó una boa después que ojeó un libro donde vio uno de estos bichos. Ciertamente, él deseó dibujar una boa; no obstante, cuando la mostró a personas mayores, estos vieron el dibujo y lo tomaron por un sombrero. Yendo un poco más lejos y zurciendo todo en base a realidades, la realidad más próxima, o más “realista”, para los mayores era quizás un sombrero, como simple suposición. Para estos el dibujo era una simple caja 2D, cuya promesa zurcían ellos de cierta forma y le daban cierto valor subjetivo. Como podemos zurcir nosotros de esto, para quien la dibujó, este dibujo era ciertamente, como toda obra de arte, un objeto 2D; con todo, el valor significativo y subjetivo que recibía esta “caja” 2D después de la zurcida es el de una caja 3D. Esto es notable a simple vista, pues posteriormente se explica que para él, el dibujo, o sea, la boa, contenía dentro de sí un elefante que había sido devorado momentos antes. La explicación, por supuesto, ayudó mucho a inferir esta suposición, pero creo que es importante mencionar también que, aunque muchos no lo crean, cuando yo leí este fragmento (no sé si fue a causa de lo oscuro que se encontraban los dibujos en mi edición del libro), yo sí pensé en una boa, como ya lo había dicho el principito, nada más que para mí, la boa tenía la cabeza en lo que visto desde nuestra perspectiva es la izquierda. Me acabo de dar cuenta que no es así. Como se puede deducir, zurcí distinto. Por lo tanto, para cada individuo, el fenómeno de agujereo y taponeo se da de distinta forma; empero, siempre se da.
Otro fenómeno no tan importante, pero igual de interesante es el que sucedió en una de mis primeras clases de chino hace cinco años. Todos se encontraban aprendiendo los caracteres básicos de los animales y la profesora, de repente, nos presentó este caracter:

猴子

Estos caracteres hacen referencia a un simio. Ahora que analizo aquella anécdota con estos axiomas me da mucha risa, pues en ese momento estos caracteres eran una suerte de obra de arte. No prometían significado alguno, no significaban nada, mas sí prometían ser más de lo que son. Es en este momento cuando muchos empezaron a alzar la mano para decir que el caracter era un árbol con un mono trepándose al mismo y el segundo era su plátano. Sin duda alguna, yo me la creía también y me parecía muy lógico, por lo que de alguna forma aquella zurcida se había convertido en el tapón a aquel agujero creado por la primera incertidumbre acerca del origen semántico de esos símbolos. Hoy conozco bien la caligrafía china y, sin duda alguna, estos caracteres ya no son obra de arte para mí, pues sí me prometen un significado y ya no prometen ser más de lo que son. Son simplemente lo que son. No me queda más que reírme de tan interesante zurcida de hace cinco años, ya que no tiene absolutamente nada que ver con lo que es esto en realidad.

Los ejemplos que expuse son lo que yo considero obras de arte (algunas del pasado) que son más comunes en mi vida. Me rehúso de alguna forma a utilizar ejemplos de otras obras de arte pues no soy muy instruido en el tema y de seguro empezaría a agujerearme y taponearme cerebralmente muchas veces. Prefiero hacerlo a solas y no evidenciarme en una “promesa”.

Lo que queda claro es que tanto el tapón como el agujero son promesas de aquella caja 2D que es una obra de arte, los cuales se encuentran fuera de la misma y son atribuidos de cierta forma por los individuos. Es por tanto lícito y sensato afirmar que el decir que un comentario a un poemario que nos habla de “amores y decepciones” o una acotación a una obra teatral con un singular “es un baile de estrellas” son solo tapones a agujeros que se produjeron en los individuos después del contacto por obra de aquella promesa de la obra en sí de ser más de lo que es.

No sé si las zurcidas con respecto a mi texto sean claras. En todo caso lo espero. Lo único que puedo decir para concluir es que esta “caja” promete ser más de lo que es y no significa nada y si significase algo, tómenlo como simple tapón a algún agujero causado por esta promesa. 🙂

Bibliografía consultada:

DE SAINT-EXUPÉRY, Antoine
1995 (1946) Der Kleine Prinz/Título original: Le petit prince. Traductores Grete y Josef Leitgeb.Karl Rauch Verlag: Düsseldorf

WAJCMAN, G.
[or. 1998] El objeto del siglo. Amorrortu: Buenos aires 2001.

Sigue leyendo

Un blog peruvian ëdcò an lenga piemontèisa!

[Visto: 1233 veces]

Coma vàire përson-e a l’han podù armarché, i l’hai pa scrivù gnun artìcol an lenga piemontèisa. La lenga dël Piemont a l’é la lenga dla mia famija, ëd Dojan. I parlo nen assé bin, ma i peuss contribuì con quàich test an piemontèis për anrichì lòn ch’i podoma vëdde an sla aragnà. I sai ch’a l’é nen len scrive an piemontèis cand t’it l’has mai scrivulo, però i son an camin ch’i mijoro la mia conòssensa ëd la gramàtica piemontèisa. Ora i pronto d’articoj an lenga regional për ël blòg con ij tìtoj ch’i l’hai mensionà sot.

-Ël Piemont e’l so “lenghet”, ël piemontèis a l’é un dialèt?
-Quaj a son ij dialèt piemontèis ?
-La stòria ëd la lenga piemontèisa
-Lenga piemontèisa italian-a e lenga piemontèisa american-a, Lenga dël continent american ?

Speré a l’é quaic vòlte noneus, ma i chërdo che ora i deubia speré un poc për arseive’d rispòste an piemontèis ëd piemontèis ëd l’Amèrica desnò dl’Italia o rispòste an italian ëd person-e ch’a capisso’l piemontèis e ch’a peulo leslo. Viva’l Piemont ëd la lenga piemontèisa !

Spassi dla Lenga Piemontèisa

Luis Miguel Rojas Berscia

(Marsì Michele Bonavero për la coression!)
Sigue leyendo

Recarga

[Visto: 1121 veces]

Como muchos han podido notar, no agregué ninguna entrada en los últimos meses, con el fin de que el blog fuera más explorado y los artículos previos fuesen más leídos. Me he podido dar cuenta que el número de visitas ha incrementado a pesar de mi falta de tiempo y de publicación de artículos constante. Agradezco infinitamente a los lectores de mi blog por seguirlo visitando y apoyando como proyecto libre sin fines de lucro. La presente entrada, empero, no posee ningún afan introductorio a tema nuevo como la mayoría de textos precedentes, sino, por el contrario, armar un plan de artículos que presentaré en el blog a posteriori.

Los próximos artículos serán los siguientes:
El Piamonte y su “lengüecto”, ¿es el piamontés un dialecto?/Ël Piemont e’l so “lenghet”, ¿ël piemontèis a l’é un dialèt?(versión bilingüe piemontèis-español)
La lingua dell’Unificazione Italiana, il toscano ( artículo en italiano sobre la actual lengua oficial en al península itálica)
La lengua dámata, experiencias en el aprendizaje de una lengua legendaria y extinta
Alemanisch, was ist das? (versión en alemán de Alemánico, qué es eso?)
Ik wol mei dy Frysk prate! (Una pequeña muestra de un texto hecho por mí en frisio, lengua germánica del norte de los Países Bajos)
Aromâna, Meglenita şi istoromâna= Dacoromâna? (Artículo en rumano sobre las diferencias entre las lenguas romances del este de Europa)
Las lenguas de la España actual
El Perú, verdadero emporio lingüístico (Espérense…jeje)

Continuando con el supenso, espero seguirlos teniendo en este mundo de lenguas. Un gran abrazo y gracias por sus continuas visitas. Espero sus comentarios!

Luis Miguel Rojas Berscia

Sigue leyendo

Warum ist Deutsch nicht wie Englisch? (Nur ein „Approach’)

[Visto: 3044 veces]

Ich habe Deutsch gelernt, die Sprache, die in Deutschland (ein Land Mitteleuropas) gesprochen wird. Die Geschichte dieser Sprache ist so reich, wie die des Landes. Wenn man den Zugang zu vielen Büchern, die auf Deutsch geschrieben wurden, hat, ist die Übersetzung sicherlich nicht die optimale Möglichkeit, weil der Übersetzer meistens seine subjektive Interpretation einbringt. Ich glaube, dass es die beste Möglichkeit ist, die Sprache zu erlernen, wenn man an der Sprache interessiert ist. Es ist ein Erfolgserlebnis, wenn man einen Satz von Hesse, Immanuel Kant oder Brecht in seiner Muttersprache versteht. Zumindest geht es mir so.
Deutschland

In Peru sagen viele Menschen, dass Deutsch ähnlich wie Englisch ist, weil viele Wörter ähnlich wie in Englisch sind oder klingen. Natürlich sind Englisch und Deutsch germanische Sprachen, darum ist der Wortschatz sehr ähnlich. Die gramatischen Regeln sind aber nicht gleich. Wenn man romanische Sprachen spricht, sind die Fälle in der deutschen Grammatik sehr schwierig. In der englischen Sprache wendet man die Fälle nicht so an, wie im Deutschen. Der Akkusativ, Dativ und Genitiv existieren zwar, aber sie sind nicht klar erkennbar, weil es keine Deklinationen mit Kasussignal gibt: Die Wörter sind fast immer wie im Nominativ. Dies sind nur einige Beispiele dafür. Eine umfassende Erklärung nicht so einfach ist. Mit dem nächsten Absazt, werde ich auf dieses Thema näher eingehen.

Hier ein gutes Beispiel: „I want to learn English“.Das ist ein einfacher Satz im Englischen und das die Mehrheit der Leute glauben, dass es im Deutschen gleich ist. Das gleiche Beispiel wird auf Deutsch so geschrieben: „Ich will Englisch lernen“. Die Leute, die keine sprachliche Erfahrung haben, werden glauben, dass beide Sätze gleich sind, aber das ist nicht so. Im ersten Satz ist das Verb zwar in der zweiten Position, aber in dem zweiten Satz ist das Verb in der letzten Position. Die Sätze auf Deustch sind meistens so änhlich. Ich glaube, dass diese Konstruktion logischer ist, denn die Leute sind verpflichtet zu warten bis der andere Sprecher seinen Satz beendet hat. Wir können ohne Zweifel bemerken, dass Deutsch natürlich nicht wie Englisch ist. Die Struktur der deutschen Sprache ist nicht wie die des Englischen. Andere gute Beweis würde der englische Grundwortschatz sein. Es gibt viele lateinische Wörter, die den wichtigsten Wortschatz bilden. Hingegen ist das komplett anderes auf Deutsch. Das ist meine Meinung und sie ist vielleicht nicht objektiv. Wenn man mit etwas nicht übereinstimmt, kann man ja seine Meinung sagen.

Sigue leyendo

Cursul meu la limba română

[Visto: 1709 veces]

A fost odată ca niciodată cînd navigam pe Internet şi căutam un curs la limba română care ar fi bun şi serios. Nu numai erau cursuri care costau prea mult, ci şi erau alte care arătau lucruri ca: „Veţi învăţa limba română în zece zile!” sau „Limba română este o limbă foarte uşoară!”. Asta bineînţeles nu e adevărat, dar în lumea noastră nu e o situaţie ciudată. Multe persoane cred că pot să înveţe o limbă aşa, nefăcînd nimic. Am fost foarte bucuros cînd am găsit cursul lui Sorin. De la prima dată cînd am avut o şedinţă, eu mi-am dat seama că era un curs serios, făcut pentru persoane care de fapt vor să înveţe bine o limbă straină. Nici un curs nu este perfect, dar dacă ar trebui să dau o notă pentru cursul la română i-aş da nouă şi jumatate, aproape perfect.
Cască

Eu sînt o persoană care are o experientă lingvistică, pentru că învăţ limbi de cînd eram copil. Prima limbă pe care am învăţat-o a fost engleza şi nu pot să zic că este limba pe care o prefer mai mult, dar a fost aşa şi gratie limbii engleze am putut să învăţ limba română, pentru că este limba cu care cursul lui Sorin a fost scris. Cînd am văzut exerciţiul două sute şaptesprezece în care profesorul cere să fac o compunere despre impresiile mele la finalul cursului am simţit două lucruri: întristare şi lene. Întristare pentru că nu îmi place să termin lucruri care mi-au plăcut aşa de mult şi lene, pentru că descrierea unui curs aşa de bun este aproape imposibilă.
O chestie care îmi place sînt temele pentru acasă. Asta îi permite studentului să se antreneze şi să fie pregătit pentru şedinţa viitoare. Sorin este desigur priceput şi cursul său a fost făcut pentru a vorbi, a înţelege şi a citi limba română. Acum eu pot să vorbesc cu prietenii mei români şi sunt impresionaţi. Acum un an eu nu puteam să vorbesc nici o frază în română şi acum pot să mă descurc fără nici o problemă.
Limbile mele materne sînt spaniola şi italiana. Multe persoane în ţara mea nu ştiu că limba română este o limba neolatină, dar acei care ştiu că este o soară a limbii spaniole presupun că este şi uşoară şi necomplicată. Eu am învăţat-o şi ştiu că este complicată şi dificilă din cauza cazurilor. În limba mea asta nu există şi este mai uşor să fac o frază cu un dativ sau un genitiv pentru că nu are nevoie de a transforma cunvintele. Sînt aşa de îndrăgostit de limba română, încît nu vreau să o termin, dar ca francezii spun întotdeauna: C’est la vie! Sau româneşte: Aşa e viaţa!
Ceea ce nu mi-a plăcut la curs sînt traducerile. Profesorul Sorin mi-a spus că sînt importante pentru că cînd le fac, trebuie să folosesc tot ce am învăţat înainte. Nu pot să zic că nu sînt de acord, pentru că nu am facut niciodată o traducere cînd învăţam alte limbi, dar pot să zic că chiar dacă nu îmi place, m-a ajutat să îmi îmbunătăţesc limba engleză.

Academia Română

Peru nu este nici o ţară bogată nici o ţară europeană. Criza mondială este acum o afacere foarte importantă şi economia familiei mele şi a fost afectată. Cînd am început, plăteam cinsprezece euro. Bineînţeles este foarte scump pentru mine, pentru că cu această sumă care este 61,83 de Nuevos Soles (valuta Statului Peru) pot să mănînc peste patru sau cinci zile fără probleme. Datorită acestei probleme, puteam să studiez numai o oră pe săptămînă. Acum vreau să merg în România pentru ca să mă antrenez şi să-mi îmbunătăţesc în limba română. În august îi voi cere universităţii mele un schimb în Franţa. Sper că totul va merge bine şi voi putea să studiez în Europa. Dacă se poate, o să merg în România şi o să-l vizitez pe Sorin la Iaşi.
Am scris impresiile mele la finalul cursului, ceea ce vreau să fac în viitorul apropiat şi ce simt referitor la experienţa mea învăţînd limba română. Mulţumiri deosebite profesorului meu la română şi tuturor care m-au sprijinit.

Luis Miguel Rojas Berscia
Sigue leyendo

O Portunhol

[Visto: 2834 veces]

Muitas pessoas acham que falando espanhol é muito fácil aprender ou falar português. Certamente, isso tem um pouco de verdade, mas também podemos afirmar que não. O português e o espanhol são línguas muito parecidas, visto que foram a mesma língua faz muito tempo na península ibérica e todos sabemos que o vocabulário e a gramática também são similares, em alguns casos quase iguais . Agora existem dois portugueses, o português de Portugal e o português do Brasil. Não vou explicar o problema com relação a ortografia que tem entre os dois países neste momento, já que para mim isso não é tão importante. O importante e poder ter uma compreensão sem problemas. Nos seguintes parágrafos, vou falar sobre os falantes do espanhol na América, e o porquê de não na península, que dizem que o português é uma língua fácil. Tenho que aceitar que eu também achava antes que falar a língua lusa seria fácil; não obstante, devo assumir e admitir que não foi tão fácil, pois sempre pensava em espanhol e isso fazia que falasse uma língua chamada “Portunhol”.
Português

Os erros que há em comum nos falantes do portunhol é o uso dos falsos amigos. Por exemplo, “acordarse” em espanhol significa “lembrar”, não significa “acordar-se”. Outra palavra que traz problemas é a palavra “apellido”, que em português significa “sobrenome”, e não “apelido”. O interessante é que “apelido” significa “sobrenombre” em espanhol. Isso pode nos mostrar que as línguas são como a gente, muito diversas. Também, para que este seja mais entendido, a palavra “esquisito”, em espanhol, significa “delicioso”(esp. Exquisito). Devemos ter muito cuidado, porque também podemos dizer “despido”, o que em espanhol significa um adeus, mais para os falantes de Brasil, isso significa “nu”.

Sobre a gramática e a diferença entre as duas línguas o tema torna-se mais complicado, porque as duas gramáticas são quase iguais. Talvez um problema pequeno seria a conjugação de alguns verbos. Por exemplo, a conjugação dos verbos no indicativo nas formas compostas sempre usa o verbo “ter” como auxiliar. Na língua espanhola o verbo auxiliar é o verbo “haver”. Em português temos conjugações como: tenho feito/tens feito/tem feito/temos feito/tendes feito/têm feito. Em espanhol: he hecho/has hecho/ha hecho/hemos hecho/habéis hecho/han hecho. O problema existe no uso destas formas em ambas as línguas. Em português a forma composta se usa mais para expressar uma ação continua; em espanhol, em compensação, a forma composta de, por exemplo, “fazer” que seria “he hecho”, expressa mais um “fiz”, uma ação que já ocorreu e terminou.

As feiras da semana são também diferentes nas línguas. É importante aceitar que o português é a única língua românica onde as feiras da semana têm nomes completamente diferentes. Este sistema da “feiras” (segunda-feira, terça-feira, etc), não é como o sistema dos [es. lunes, martes, miércoles, jueves, etc.], [fr. Lundi, mardi, mercredi, etc], [it. Lunedì, martedì, mercoledì, ecc.] e [ro. Luni, marţi, miercuri, joi, etc.].

Como vimos, o português e o espanhol são línguas parecidas; no entanto, para poder dizer que falamos bem a línguas, precisamos estudar muito bem e aprender dos nossos erros. Para isso conhecer uma pessoa lusófona ou hispanófona torna-se muito útil. Falar o portunhol é já um primeiro passo. Depois para um aperfeiçoamento precisa-se duma gramática. Talvez em outro momento vou escrever de novo sobre alguns temas relacionados com o portunhol, seja em espanhol ou seja em português. Até!


Luis Miguel Rojas Berscia

Sigue leyendo

Mi nuevo atrevimiento

[Visto: 1422 veces]

Muchos piensan que mi mundo gira solo en torno a las lenguas. ¡Pues no! Acabo de crear un nuevo blog cuyo nombre es Psicorales. Este blog será elaborado con la ayuda de seis compañeros de la Universidad Católica que pertenecen a distintas especialidades. La temática del blog es simple y llanamente pretende establecer una relación entre la psicología y el lenguaje vista desde diversos ángulos. Yo por mi parte, intentaré dar énfasis en lo que concierne al aprendizaje de lenguas extranjeras y cómo esto le concierne a disciplinas como la psicología y la lingüística. Visto que este nuevo blog posee un enfoque académico distinto, no escribiré en otras lenguas en él, sino, simplemente, todos los artículos se encontrarán en lengua española. ¡Quién sabe si algún día después serán traducidos! Esperemos que sí.

Psicolingüística

Por otro lado, quiero hacer una advertencia. Eso no significa que haya decidido abandonar Tutmonda Pordo. Por el contrario, esta será una nueva oprtunidad para enriquecerme de otros temas, y así, poder discernir mejor en cuanto a futuros temas que trataré en el blog. Las próximas semanas publicaré algunos artículos en español sobre la diversidad lingüística; en alemán, sobre algunos “dialectos”; y en esperanto, sobre la nueva situación de la lengua internacional en el medio. Estoy a casi un año de la apertura del blog y, de verdad, les agradezco por sus numerosas visitas hasta el día de hoy, las cuales son verdaderamente importantes, pues 20 000 visitas cualquier blog sobre lenguas no las tiene. Espero aún sus comentarios con respecto a los posts previos y, por último, por favor, ¡nunca olviden firmar con su nombre!

Luis Miguel Rojas Berscia

Sigue leyendo

Despre o limbă interesantă şi îndepărtată.

[Visto: 1527 veces]

Nu ştiu dacă aţi auzit despre persoane care vor să înveţe limba spaniolă în România. Pot să zic că eu da şi sunt destul de bucuros, pentru că asta înseamnă că sunt persoane care se înteresează la cultura mea. În Peru, dacă nu ştiiţi, vorbim limba spaniolă şi este limba oficială statului Peru. Prin paragrafele următoare voi explica situaţia învăţământului limbii spaniolă şi, de ce nu, voi da sfatul meu despre cum a învăţa o limba care este asemănătoare cu limba română, dar pe care bineînţeles românii nu pot să înţeleagă aşa de uşor.
Cervantes-Don Quijote de la Mancha

Prietenul meu, Vlad Ardelean, mi-a spus că fetele românce îi place să audă limba spaniolă. Ele cred că este o limbă frumoasă. Asta se întâmplă din cauza importanţei telenovelei. Telenovelele mexicane sunt, eu cred, prea renumite în România şi fetele cred că sunt un exemplu de viaţă. Asta nu este o situaţie care se întimplă întotdeauna. Eu nu vorbesc despre o fată care studiază lingvistică la Universitatea din Bucureşti, dar despre fetele normale. Asta nu inseamă că ele sînt proaste sau suferă de debilitatea mintală. A se uita la televizor nu este o greşeală sau un păcat. În orice caz, este un bun prim contact cu limba lui Don Quijote.
Este probabil că oamenii nu numai cred că limba spaniolă este o limbă frumoasă, ci şi este o limbă pe care ei vou putea să folosească în multe ţări. În America de Sud, limba cea mai importantă este limbă spaniolă. Nu vreau să zic că limba portugheză şi engleză nu sunt importante, pentru că ar fi incorect sau fals. Limba engleză, ca toată lumea ştie, este limba cea mai importantă pentru afecerile economice şi este limba străină cea mai folosită. De asemenea, limba portugheză este vorbită în Brazil şi este foarte importantă pentru că sunt mulţi oamenii care trăiesc acolo. Totuşi, asta nu e motivul cel mai important. Limba spaniolă este o limba foarte productivă şi rodnică cu privire la literatură. Avem autori foarte renumiţi ca Mario Vargas Llosa, Gabriel García Marquez, Miguel de Cervantes Saavedra, şi aşa mai departe. Citirea la spaniolă este de fapt o aventură fantastică.
Este aşa de uşor. Sfatul meu pentru a învăţa limba spaniolă e a găsi un profesor care poate să predea limba spaniolă în ţara voastră. Dacă nu aveţi destul de bani pentru a plăti, puteţi să cumpăraţi o carte la gramatica limbii spaniole şi un manual autodidactic, ca Pimsleur sau Teach Yourself; totuşi, cred că metodul cel mai bun va fi, în toate cazuri, învăţarea cu un profesor. Experienţa mea a fost foarte plăcută când am învăţat limba română, o limbă puţin complicată care are cazuri gramaticale. Limba spaniolă nu are cazuri. Atunci, sper că învăţământul pentru voi va fi mai simplu şi uşor. Noroc!
Sigue leyendo

工作。。。工作,有意思吗?

[Visto: 2979 veces]

工作。。。工作,有意思吗?

古代的时候人们觉得学语言,写文章和表演比较好主要的。现在最主要的却不是在家看一些书,而是最重要的是工作。很多国家是资本主义国家,还有拉丁美洲的国家是受美国影响最大的地区之一。中国也有一些问题,但是他们的情况不一样。中国有很长的历史,所以美国的影响不太有力。现在在世界上有很严重的危机,所以很多人得拼命工作,因为工资收入很低而且没有钱做需要的事情。当然啦,说明这个情况不太简单,不过对于我来说工作的情况在秘鲁和中国不一样。用下面的段落我要做一个比较。
在工作

以前,西班牙人说克丘亚人不喜欢工作。这个想法当然不对。印卡皇帝的时候人们都喜欢工作。西班牙人来的时候很惊讶克丘亚人工作的传统,因为没有人下岗并且人们都有一些东西吃。西班牙人说克丘亚人不喜欢工作,因为那样说会使国王相信这个地方很简单就能被攻灭。我的亲人是意大利人,不过我在秘鲁出生。我也是秘鲁人,我住在秘鲁。我看很多人加班,因为他们有孩子。秘鲁人很努力工作。欧洲人和美国人有时候说拉丁美洲人很懒,他们却不认识这些国家经济的情况。恐怕在他们的国家生活很容易,但是在秘鲁政府不好。有很多问题。秘鲁人的生活比其他国家的人困难。

中国没有秘鲁那么困难的情况,可是当然也困难了!中国有很长的历史。东方国家都受很多中国的影响。一个很好的例子是日本。日本人在平安代的时候最喜欢的书是关于中国文化的。要是我们看那时候日本的书的话,我们只会看到汉字。他们确实对看中国的书感兴趣。在秘鲁有很多的广州人。他们是很大商店的经理。秘鲁人这样说:“中国人的生活是工作。”我觉得有一些对,因为中国人也觉得广州人选择为增加收入而努力工作的比例也是最高的。他们很喜欢当老板。共产的政府对中国不太好。现在他们比较开放,不过收入太低了。台湾的情况比较好。在那儿没有那么多穷人。台湾人也有比较高的收入。在我看来这是因为台湾受很多西方的影响。我觉得美国的影响并且不是最好的,但是中国工作收入的情况不太好。我也觉得这个“台湾问题”很笨,因为中国可以学习台湾的例子。

找工作找好工作

这篇文章很长而且也是被一位老外写的。这就只是我的想法,所以可能对你们来说不是真的。当代世界工作的情况用那么少的段落很不容易说明,可是还可以看出我对于两个国家工作情况的想法。可能有一些人不了解这篇文章,因为秘鲁工作的情况和中国的不一样,不过我们都是人并且我们的问题很像。如果我们不明白其他国家的情况我们不可以理解人类文化,因此理解现在的危机比较困难。。。

罗明基
Luis Miguel Rojas Berscia

Sigue leyendo